«Είναι πιο δύσκολο να διοικήσεις 100 καράβια παρά τον Ολυμπιακό» είχε πει κάποτε ο Νταϊφάς και η αλήθεια αυτή αποτυπώθηκε έντονα στα τέσσερα πρώτα χρόνια της προεδρίας του στην ομάδα όταν και κατάφερε να τα βάλει με την οικογένεια Βραδινογιάννη, παρότι ο ίδιος δεν είχε παρόμοια οικονομική άνεση.
Οντας πρόεδρος ενός Δ.Σ. στο οποίο μετείχαν αρκετοί εφοπλιστές της εποχής, ο Σταύρος Νταϊφάς μπορούσε μεν να διοικήσει την μεγαλύτερη ομάδα της χώρας αλλά, πάντα, μαχόμενος εναντίον της «λαίλαπας» που θα κυριαρχούσε στα ποδοσφαιρικά πράγματα τα επόμενα χρόνια.
Τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο από το 1979 μέχρι το 1983 πέτυχε, σε πραγματικά πολύ δύσκολα χρόνια.
Με την πρόσκαιρη αποχώρησή του για μία διετία, ο Ολυμπιακός άρχισε να παραπαίει οικονομικά και αγωνιστικά, μέχρις ότου με την επάνοδό του να πετύχει να κερδίσει άλλο ένα πρωτάθλημα τη σεζόν 1986-87.
Παρότι ο Σταύρος Νταϊφάς έκανε το λάθος να παραδώσει τον Ολυμπιακό στον Γιώργο Κοσκωτά, τότε η απόφαση αυτή έμοιαζε για οικονομική σωτηρία της ομάδας και όχι με ότι θα επακολουθούσε.
Ωστόσο, μετά τις διοικητικές περιπέτειες, ο Νταϊφάς ήταν αυτός που ανέλαβε να βγάλει και πάλι την ομάδα από το αδιέξοδο και ανέλαβε την μετάβαση στην εποχή Κόκκαλη.
Στα πρώτα χρόνια που διοικούσε τον Ολυμπιακό, είχε σαν στενό του συνεργάτη τον Μιλτιάδη Μαρινάκη, πατέρα του σημερινού προέδρου της ομάδας και όπως ήταν φυσικό, ήταν υπέρμαχος της παραχώρησης των μετοχών από τον Σωκράτη Κόκκαλη στον Βαγγέλη Μαρινάκη, ξέροντας ότι ο Ολυμπιακός θα έμενε σε γνήσια Ολυμπιακά χέρια.
Ο Σταύρος Νταϊφάς ήταν από τους πλέον πετυχημένους προέδρους του Θρύλου και το σίγουρο είναι ότι το όνομά του γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της ομάδας.
